گشا مصحف،ورق زان هفت گردان

عقیدترا بران ای صاحب فال

ز هفتم سطر،حرفِ اولست قال

ز «ب» از منعمانت ، فتح بابست

چو فال آید « الف » خیر و صواب است

ز «ث» دنیا و دین بر دست می آر

چو «ت» آید ، بباید توبه زان كار

ز «ح» از اقربا ، جام خوشی نوش

چو «ج» آید ، بكن جهدی و می كوش

ز « د » اصحاب دولت را خبرگوی

چو «خ» آید، امان از خوف میجوی

ز« ر » نیكی بود ، شادان نشینی

چو « ذ » آید، تو خود آن خوار بینی

ز «س» بینی سعادتهای بی حد

چو « ز » آید، بیابی مالِ بی عدّ

ز «ص» ای خواجه ، صبر و مكث باید

چو «ش» آید، خصومت پیشت آید

ز «ط» زاهد شوی ، تقوی برانی

چو «ض» آید،در آن كار است گرانی

ز «ع» امر محبتها عیان است

چو « ظ » آید، ظفر بر دشمنان است

ز «ف» شادی تو را باشد به هر حال

چو «غ » آید، خطر باشد،بده مال

ز «ك» ایمن نباید بود از هول

چو «ق» آید، شوی مقبول در قول

ز «م» آید ملامتهای مشهود

چو «ل» آید ، برآید حاجتت زود

ز «واو » ت هست نعمت توی در توی

چو «ن» آید، بود آن كار نیكوی

ز « لا» تشویش باشد نی نه چندان

چو «ه»‌آید ، خدا خشنود و خصمان

ه خشنود انی از نعم المابی

چو «ی» آید ، زغایب مژده یابی